Autisme bij vrouwen: Hoe ben ik ermee opgegroeid?

Autisme bij vrouwen: Hoe ben ik ermee opgegroeid?

Ik kreeg een aantal verzoekjes om meer te schrijven over autisme bij vrouwen. Daarom vandaag deel één in de serie ‘autisme bij vrouwen’. Ik schrijf over hoe ik ben opgegroeid zonder autisme, aangezien ik niet wist dat ik het had, in een wereld die ik niet echt begreep.

De lagere school

Ik zat op een kleine lagere school in een kleine klas. Hier viel ik niet op op een negatieve manier, maar was ik vooral een stil en verlegen meisje zonder veel vriendinnen. Oftewel: ik kwam mijn tijd gewoon door. Na school verslond ik het liefste Tina’s en Donald Duck’s, in mijn eentje op mijn kamer. Daarnaast speelde ik ook regelmatig met mijn broertje.

Een willekeurige dag uit mijn leven op de middelbare school

De wekker gaat, het is weer tijd om op te staan. Tijd voor school. Ik word zoals elke dag met een moe gevoel wakker en kleed me aan. Ik heb geen zin om te ontbijten en haast me vervolgens op de fiets naar school, waar ik net op tijd bij de les aankom. […] De bel gaat, het is lunchpauze. Ik heb mijn eigen, inmiddels geplette, boterhammen mee in een boterhamzakje. Ze smaken en ruiken een beetje naar de aftershave van mijn vader. Ik koop liever een worstenbroodje en gooi een deel van mijn boterhammen weg. Bij wie ga ik vandaag zitten? Heb ik wel iemand om mee te praten? […] Eindelijk gaat de bel en mag ik naar huis. Thuis aangekomen krijg ik de vraag hoe mijn schooldag was, waarop ik zeg dat deze oké was – meer wil ik er ook niet over kwijt, hier heb ik geen behoefte aan. Ik pak iets te drinken en een koekje en vlucht zo snel mogelijk naar boven. Eindelijk ben ik alleen en voel ik me weer veilig.

De middelbare school

Rond mijn 11e ging ik naar de middelbare school waar ik opeens in een klas zat zonder bekende gezichten. Alhoewel ik alleen in de les zitten niet zo erg vond, waren de pauzes in mijn eentje nooit leuk – ik had dan last van een totaal verloren gevoel. Aangezien ik niet van school kon genieten en weinig aansluiting had, bleef ik zitten in de 4e klas. Vervolgens heb ik de HAVO gehaald met allemaal voldoendes op mijn cijferlijst.

Op weg naar mijn diagnose

Toen ik voor de tweede keer vastliep op een vervolgopleiding, werd ik door school naar een psycholoog verwezen. Rond mijn 19e kwam na een uitgebreid onderzoek dan ook de diagnose autisme. De bevestiging dat mijn hoofd iets anders werkt dan gemiddeld was voor mij een hele opluchting. De knoop werd hier doorgehakt: ik zou gaan werken in plaats van naar school gaan, zolang ik niet wist wat ik wél wilde gaan doen.

Het heden

Ik heb meerdere persoonlijke blogs geschreven de laatste maanden, dus zal er niet uitgebreid op in gaan hier. Neem je een kijkje?

Fanny Schouten
Niet gevonden wat je zocht?
Zoeken